Tot een klein jaar geleden waren er op de markt voor noisecancelling hoofdtelefoons twee onbetwiste leiders. Bose en Sony verdeelden de buit met hun QuietComfort 35 II en WH-1000XM2. Twee prima hoofdtelefoons, die echter ook alweer een paar jaar oud zijn. Het was dus tijd voor nieuwe, vooral omdat er op het vlak van noisecancelling nog wel wat winst te behalen viel. De twee oude modellen blokkeren heel wat achtergrondgeluid, maar juist op dit vlak schrijdt de techniek voort.
Beide marktleiders hebben inmiddels een nieuw model op de markt. Sony bracht voor de zomer al de WH-1000XM3 uit. Bose volgde na de zomer met een model dat voluit Noise Canceling Headphones 700 heet, maar hier verder als NC700 door het leven zal gaan. De WH-1000XM3 lijkt als twee druppels water op de XM2, maar Bose koos voor een opvallend nieuw uiterlijk. Officieel zit er weinig verschil in prijs tussen de twee. Sony biedt de WH-1000XM3 voor 380 euro aan, terwijl Bose een adviesprijs van 399 euro aanhoudt voor de NC700. In de praktijk is het verschil echter groter. De WH-1000XM3 is bij veel shops al voor minder dan 300 euro te koop, terwijl voor de NC700 vaak zo'n 350 euro betaald moet worden. Met de prijzen van beide wordt echter ook vaak gestunt, dus met wat zoeken, kun je ze ook voor minder vinden.
Verpakking
Voor dat geld krijg je in beide gevallen een hoofdtelefoon in een prima hoes. Daarin zijn bij allebei twee snoeren te vinden: een snoer om de hoofdtelefoon op te laden en een audiosnoer. Beide hoofdtelefoons hebben een usb-c-aansluiting en een 3,5mm-uitgang. De WH-1000XM3 kan worden ingeklapt en de NC700 niet, waardoor de hoes van de NC700 wat breder uitvalt. Het verschil is een centimeter in hoogte en breedte. Dat lijkt weinig, maar toch prefereren we het compacte ontwerp van Sony, vooral omdat een noisecancelling hoofdtelefoon typisch iets is voor een forens en dus vaak in een tas wordt gestopt. Compacter is dan prettiger.
Wat gewicht betreft is er weinig verschil tussen de twee. De NC700 is met 262 gram zo'n 8 gram zwaarder dan de WH-1000XM3. De NC700 is daarmee wel een stuk zwaarder dan zijn voorganger; de QC35II woog net aan 200 gram. Het extra gewicht is vooral in de constructie van de NC700 gaan zitten. Waar de QC35II grotendeels van kunststof was, met enkel op de oorschelp wat metalen accenten, is de NC700 vrijwel geheel van metaal. Zowel de beugel als beide oorschelpen zijn vrijwel geheel van geborsteld aluminium. Gelukkig is de beugel aan de binnenzijde bekleed met een zeer zacht kunststof kussen. Op de oorschelpen zijn vergelijkbare, vrij dikke kussens te vinden. Dat in de beugel is prima, die rond de oorschelpen zijn fors uitgevallen. De kussens in de oorschelpen zijn vooral vrij breed, waardoor er weinig ruimte overblijft voor wat grotere oren. Beide hoofdtelefoons drukken vrijwel even zwaar op de oren, de WH-1000XM3 met 288 gram, de NC700 levert het equivalent van 306 gram.
De WH-1000XM3 zit beter. De zachte randen van de oorschelp zijn wat smaller, maar nog steeds zacht genoeg. Er is daardoor echter meer ruimte voor wat grotere oren. Ook de bekleding van de beugel is minder fors uitgevallen, maar ondersteunt precies op de juiste plek en voldoet dus prima. De WH-1000XM3 laat zich wat gemakkelijker verstellen dan de NC700, waarbij vooral het op en neer schuiven van de oorschelpen wat stroef gaat. Daar zit de strakke vormgeving het bedieningsgemak een beetje in de weg.
Opvallende vorm
De vormgeving van Bose is wat uitgesprokener, met de smalle uitlopers van de beugel. Vooral in de kleurschakeringen Luxe Silver en Soapstone valt de NC700 op. We geven de voorkeur aan de zwarte uitvoering, die wat minder in het oog springt. De WH-1000XM3 is er in zilver en zwart, en ook daarbij geven we de voorkeur aan de stemmig matzwarte uitvoering, die wat bescheiden koperkleurige accenten heeft. Wat vormgeving betreft kiezen we dus voor de WH-1000XM3, die minder opvalt, naar onze smaak prettiger zit door de iets ruimere oorschelpen en bovendien opvouwbaar is. Beide modellen drukken vrij stevig op het hoofd, de Bose nog net iets meer dan de Sony. Samen met het gewicht heeft dat tot gevolg dat beide minder prettig zitten dan de Bose QC35II, al speelt dat vooral als je de nieuwe modellen langer dan een half uur op hebt. Dat beide modellen wat meer druk uitoefenen, betekent echter ook dat ze uitstekend afsluiten, wat vooral de noisecancelling ten goede komt.
Codecs en geluid
Wat ondersteunde codecs betreft ontlopen de WH-1000XM3 en NC700 elkaar nogal. Bose blijft bescheiden. Dat was al zo in de dagen van de QuietComforts en dat is bij de NC700 niet anders. De hoofdtelefoon ondersteunt enkel sbc en aac. Als je de NC700 gebruikt in combinatie met een iPhone, zit je goed, want Apple maakt gebruikt van aac. Sony is een stuk scheutiger. De WH-1000XM3 kan overweg met sbc en aac, maar ook met aptX, aptX-HD en Sony's eigen Ldac. Uiteraard moet voor gebruik van een betere codec als aptX en Ldac zowel de telefoon als de hoofdtelefoon de codec ondersteunen, maar mocht dat het geval zijn, dan klinkt muziek een stuk beter doordat het met hogere bitrates verstuurd kan worden. Betere codecs zijn daarmee misschien wat minder interessant als je voornamelijk muziek luistert via een dienst als Spotify. Toch zijn we groot fan van aptX en Ldac. En waar Apple vast blijft houden aan aac, is ondersteuning voor aptX en Ldac al sinds versie 8 standaard in Android aanwezig. Dus heb je een Android-telefoon van na 2017, dan zit je goed bij Sony, maar wat minder bij Bose.
Ook wat geluid betreft verschillen de twee hoofdtelefoons aanzienlijk, waarbij we bekende patronen zien terugkeren. Wie de voorgaande modellen van Sony en Bose kent, zal het niet verbazen dat de WH-1000XM3 wat meer bas heeft en de NC700 een wat neutraler geluid produceert. We hebben op beide hoofdtelefoons onze vaste set testmuziek losgelaten. Dat is muziek in allerlei genres, allemaal in flac opgeslagen. Die hebben we zowel bekabeld als via bluetooth beluisterd, in zeer verschillende omstandigheden. Van een geluiddichte ruimte tot een vliegtuig.
Diepe bassen
De WH-1000XM3 heeft een diepe en strakke bas die in het volledige lage spectrum goed klinkt en bovendien ver in het laag doorloopt, verder dan bij de NC700. De bas is echter wat prominent. De WH-1000XM3 heeft ook een prima weergave van middentonen, wat ook duidelijk in de grafiek naar voren komt. Toch worden die in de praktijk wat overschaduwd door het prominente laag. Hetzelfde geldt voor het hoog. Op zich geeft de WH-1000XM3 dat goed weer, maar het wordt overstemd door het laag, wat maakt dat de hoofdtelefoon ook in het hoog aan de warme kant klinkt. Hoe de balans uitvalt, hangt sterk af van de muziek die je beluistert. Bij The Battle uit de soundtrack van The Gladiator is het geluid indrukwekkend en bij een track als Fuck You van Lily Allen ook, maar bij een nummer als All Along The Watchtower van Jimi Hendrix hoor je goed de doffe sluier over het geluid van de WH-1000XM3. Hetzelfde geldt voor een nummer als Brass Monkey van The Beastie Boys. Ook in vergelijking met voorganger WH-1000XM2 heeft de XM3 iets meer bas. Het lijkt daarmee misschien dat we ontevreden zijn over het geluid van de WH-1000XM3. Dat is niet het geval. De hoofdtelefoon klinkt goed, maar Sony legt duidelijk een ander accent dan Bose.
Bij de NC700 is het geluid eveneens herkenbaar. Dat wil dus zeggen: neutraal. Ook de NC700 heeft een prima basweergave, maar die legt geen bassluier over het geluid als bij Sony. De NC700 klinkt daardoor helderder, wat ook naar voren komt in een veel vlakkere grafiek dan die van de concurrent. Vooral het hoog van de NC700 is beter dan dat van de WH-1000XM3. Bose legt echter nadruk op het midden, dat iets te prominent is. Bij een track als Bonkers van Dizzee Rascal zijn de vocalen wel heel hard, net als sommige synths. Het grote verschil tussen de Sony en de Bose zit hem echter in de basweergave. Dat die bij de NC700 minder prominent is, is geen probleem. Dat is een kwestie van smaak. Het laag loopt echter ook wat minder ver door. Daardoor kun je de diepste bassen bij Sony haast voelen. De NC700 is daarin minder indrukwekkend. Het valt op in een track als Broccoli van Coil. Daar staat tegenover dat de drop in een nummer als Tenderly van Disclosure ook op de NC700 wel degelijk indrukwekkend klinkt. Sterker: we prefereren het neutralere geluid van de NC700 boven dat van de WH-1000XM3, vooral omdat het prominentere midden minder overheersend is dan het te prominente laag van de hoofdtelefoon van Sony. De Bose heeft daarmee het betere allround geluid.
Noisecancelling
De vergelijking tussen de twee hoofdtelefoons is minder voorspelbaar als het op noisecancelling aankomt. Vooral omdat de twee fabrikanten elk een iets andere aanpak hebben gekozen. Bose koos voor een heel simpele oplossing: noisecancelling die in veel kleine stapjes is in te stellen. Je kunt bij het instellen van de noisecancelling kiezen uit de standen 0 tot 10. Stand 0 wil daarbij niet zeggen dat er helemaal geen noisecancelling is, maar dat je vrijwel elk omgevingsgeluid door de muziek heen hoort. Bij stand 10 is het verrassend stil. Dat niet alleen: je voelt ook niet de druk op je oren die bij oudere nc-headsets wel voorkwam. Je hoort vrijwel niets van de omgeving. Zeker de lage en middentonen weet de NC700 goed te blokkeren. Vooral als je intussen naar muziek luistert. De noisecancelling van de NC700 is daarmee indrukwekkend. Absoluut beter dan bij de meeste andere hoofdtelefoons die we hebben geprobeerd en bijvoorbeeld ook een stuk beter dan je wellicht van de QuietComfort 35II gewend bent.
De indeling in elf stappen klinkt daarbij interessant, maar in de praktijk is het veel. Eén niveau verschil hoor je niet, pas bij twee stappen merk je enig verschil. Met een indeling in vier of vijf stappen was Bose ook goed weggekomen. Kiezen tussen de elf stappen doe je via de app die Bose meelevert: niet altijd handig. Gelukkig heeft Bose een knop op de hoofdtelefoon geplaatst waarmee je tussen drie zelf te kiezen standen kunt kiezen. Standaard zijn dat 0, 5 en 10, maar dat kun je in de app aanpassen. Drie standen zijn in de praktijk genoeg. Sterker: met twee hadden we ook kunnen leven.
Past zichzelf aan
Sony kiest voor een andere benadering. Het probeert noisecancelling te automatiseren en slaagt daar opvallend goed in. De WH-1000XM3 blokkeert niet alleen de lage omgevingsgeluiden, maar ook veel van het midden en weet zelfs in het hoog nog wat te blokkeren. Ook de WH-1000XM3 is daarbij erg stil en ook hier voel je geen druk op je oren. Sterker: Sony heeft daar een speciale functie voor ingebouwd: Atmospheric Pressure Optimizing. Dat moet ervoor zorgen dat je bijvoorbeeld in een vliegtuig minder druk voelt dan met andere hoofdtelefoons. Dat is nog niet alles. Sony heeft, in de bijbehorende app, een persoonlijke optimalisatie ingebouwd, een onderdeel van de app dat aan de hand van beelden van de selfiecamera van je telefoon bekijkt hoe je oren eruitzien en daarop het geluid aanpast. Het is lastig om te bepalen wat dat precies doet en we hebben niet direct verschil kunnen horen tussen voor en na de optimalisatie.
Het indrukwekkendst aan de WH-1000XM3 is Adaptive Sound Control. Dat is de manier waarop Sony automatisch het niveau van de noisecancelling aanpast aan het omgevingsgeluid. Je hoeft dus niet zelf te kiezen tussen verschillende standen, dat doet de hoofdtelefoon voor je. En het werkt. Goed zelfs. Met de WH-1000XM3 op het hoofd hadden we eigenlijk nooit de behoefte om zelf iets in te stellen en tegelijk wel het idee dat de noisecancelling op een prettige manier werd aangepast.
Ideaal is het echter niet. Adaptive Sound Control kan veel situaties aan, maar niet alle. Vooral bij snelle drukverschillen heeft het systeem het lastig, bijvoorbeeld als je in een trein een tunnel in rijdt. Dan kun je een lichte plop in de rechteroorschelp horen. Wie met de WH-1000XM3 het traject van de Hogesnelheidslijn volgt, kan het fenomeen waarnemen. Het is ook de enige keer dat we het fenomeen hebben waargenomen, ondanks de vele tests die we onder zeer uiteenlopende omstandigheden hebben uitgevoerd. Dus ondanks dit kleine punt wint de WH-1000XM3 de strijd als het om noisecancelling gaat. Sony weet net wat meer geluid buiten te sluiten en doet dat door Adaptive Sound Control nog op een prettige manier ook. De NC700 is op dit vlak een zeer goede tweede, die nauwelijks voor de WH-1000XM3 onderdoet. Beide steken boven de concurrentie uit, maar Sony net wat verder dan Bose.
Apps
We noemden beide apps al even. De app van Bose is wat kariger dan die van Sony, wat vooral komt doordat de WH-1000XM3 meer functionaliteit heeft die via de app kan worden aangestuurd. Bij Bose kun je niet zo heel veel meer dan kiezen tussen de elf niveaus van noisecancelling en de drie nc-presets instellen waartussen je via de hoofdtelefoon zelf kunt wisselen. Verder kun je in de app zien welk nummer er speelt en kun je dat pauzeren, en zie je hoeveel procent de accu nog heeft. Bij Sony valt er veel meer te kiezen. Zo kun je de Adaptive Sound Control aan- of uitzetten en, om de kwaliteit daarvan te bevorderen, een meting uitvoeren waarmee de hoofdtelefoon bepaalt van welke kant het geluid komt. Dat laatste is niet zo heel nuttig; Adaptive Sound Control past zich al automatisch aan en bovendien komt geluid niet altijd van één kant.
Je kunt bovendien VPT inschakelen, een techniek die surroundsound simuleert, wat handig kan zijn als je naar films kijkt. We zijn echter niet onder de indruk van de virtuele spreiding van het geluid. Hetzelfde geldt voor DSEE HX, een techniek waarmee Sony probeert wat meer leven te blazen in lossy muziek, die je in de vorm van een mp3 of aac-bestand beluistert. Het is sympathiek dat Sony luisteraars op deze manier tegemoet probeert te komen, maar we luisteren liever naar een goede bron. Tot slot heeft de WH-1000XM3 een ambientfunctie. Het werkt, maar maakt muziek er naar onze smaak niet mooier op.
Equalizer
We zijn meer te spreken over de ingebouwde equalizer en meegeleverde presets. Vooral dat is iets dat we bij Bose missen. Bovendien heeft Sony een optie ingebouwd om bij je bluetoothverbinding te kiezen tussen stabiliteit en hoge kwaliteit. In dat laatste geval kun je genieten van geluid dat via Ldac en aptX HD wordt afgespeeld. Die optie is er niet als je kiest voor een stabiele verbinding. Desondanks zijn we heel blij met de mogelijkheid om tussen de twee te kiezen. Overigens is de equalizer alleen beschikbaar als je luistert via een stabiele verbinding en dus niet als je gebruikmaakt van Ldac en aptX. Dat is een klein minpunt. Toch biedt de app van de WH-1000XM3 veel meer functionaliteit dan die van de NC700, waarbij we vooral blij zijn met Adaptive Sound Control en de equalizer.
Daarbij komt dat de app van de NC700 met enige regelmaat problemen had om de hoofdtelefoon te vinden. Als de telefoon in het bluetoothmenu al lang en breed aangaf dat er verbinding was met de NC700, kon de Bose-app de hoofdtelefoon niet vinden. Muziek luisteren kan in dat geval prima, maar de weinige zaken die je via de app in kunt stellen, kun je dan dus niet aanpassen. Bij de WH-1000XM3 hadden we daar geen last van. Ook als je de muziek een paar keer pauzeert, kan de app de NC700 zomaar kwijtgeraakt zijn. Dan speelt de muziek wel verder, maar werken de touchcontrols van de NC700 even niet meer.
Bediening, accu en latency
De bediening van beide hoofdtelefoons is vergelijkbaar. Ze hebben beide een aanraakgevoelig vlak op de oorschelp en een aantal knoppen. De Sony heeft er twee, achter op de rand van de linkeroorschelp, de Bose heeft er zelfs drie, waarvan er twee achter op de rand van de rechteroorschelp te vinden zijn en de derde links. De NC700 heeft één knop voor zowel bluetooth als inschakelen. Helaas kun je de hoofdtelefoon niet via die knop uitzetten. Dat gebeurt automatisch, na een via de app in te stellen tijd.
Met de linkerknop kies je het niveau van noisecancelling en kun je 'conversation mode' inschakelen, wat wil zeggen dat de muziek waarnaar je luistert, tijdelijk stopt en de noisecancelling het geluid van stemmen doorlaat. De knop werkt, maar het is wat lastig om de functie weer uit te schakelen. Dat ging in lang niet alle gevallen goed. Een vergelijkbare functie bij Sony werkt veel beter. Op de rechteroorschelp is de knop te vinden waarmee je de stemassistent bedient. Je kunt daarbij kiezen of je de Google Assistent of Amazon Alexa gebruikt, of dat je de microfoon van de NC700 gebruikt als verlengstuk van de microfoon van je telefoon. Wat daarbij vooral opvalt, is dat de ingebouwde microfoons van de NC700 je spraak veel beter oppikken dan die van de WH-1000XM3. Dat blijkt niet alleen als je de spraakassistent gebruikt, maar ook als je telefoongesprekken pleegt. Je bent beter te verstaan via de NC700 dan via de WH-1000XM3.
Verder heeft de NC700 dus een aanraakgevoelig vlak op de rechteroorschelp, waarmee je door middel van vegen en tikken zaken regelt als het volume, pauze, volgend nummer en telefoongesprekken opnemen of afbreken. Dat werkt over het algemeen goed, al lijkt het vergelijkbare vlak van de WH-1000XM3 wat beter te reageren op aanrakingen. Bij de NC700 moesten we een opdracht af en toe herhalen, bij de WH-1000XM3 kwam dat veel minder vaak voor.
De bediening van de WH-1000XM3 is dus vergelijkbaar met die van de NC700. De Sony heeft slechts twee knoppen. Een daarvan is voor aan, uit en bluetooth. De andere is voor noisecancelling en het inschakelen van ambient. Ook de WH-1000XM3 heeft een aanraakgevoelig vlak op de rechteroorschelp en kan op vergelijkbare wijze overweg met stemcommando's. Dat aanraakvlak lijkt wat nauwkeuriger, maar de microfoon van de WH-1000XM3 is duidelijk minder dan die van de NC700. Toch heeft de WH-1000XM3 een functie waar we fan van zijn. Waar je bij de NC700 op een knop moet drukken om de muziek te pauzeren en degene te horen die tegen je spreekt, kan dat bij de Sony door simpelweg je hand over de rechteroorschelp te buigen. De muziek stopt hier ook niet, maar het volume wordt flink teruggeschroefd. Het volume gaat ook vanzelf weer naar het oude niveau als je je hand weghaalt. Slim en erg prettig.
Accu en latency
Uiteraard hebben we ook getest hoe lang je plezier kunt hebben van beide hoofdtelefoons. In beide gevallen gaat de accu langer mee dan de langste vlucht die je kunt maken, maar verschil is er wel. Waar we bij de WH-1000XM3 bijna 29 uur onafgebroken konden luisteren, hield de NC700 het iets meer dan 20 uur vol. Daar staat tegenover dat de Bose in bijna 2 uur alweer helemaal opgeladen is, waar de WH-1000XM3 daarvoor bijna 2,5 uur nodig heeft. Toch laadt de WH-1000XM3 sneller op. Als je beide hoofdtelefoons 10 minuten aan de lader hangt, houdt de WH-1000XM3 het 5 uur vol, waar de NC700 het slechts 3 uur uithoudt.
De WH-1000XM3 heeft echter een opvallend minpunt op dit vlak. Waar je bij de NC700 gewoon muziek kunt blijven luisteren als je hem aan de lader hebt hangen, kan dat bij de WH-1000XM3 niet. Bovendien is het bereik van de bluetoothverbinding van de WH-1000XM3 minder dan dat van z'n concurrent. De hoofdtelefoon van Sony gaat duidelijk eerder storen als je verder van de bluetoothbron wegloopt, zowel onder ideale omstandigheden, dus buiten, zonder stoorzenders en obstakels, als binnen.
Ook op een ander vlak lijkt Bose z'n zaken beter voor elkaar te hebben. We hebben uiteraard niet alleen muziek geluisterd, maar beide hoofdtelefoons ook gebruikt om naar video te kijken. Daarbij is de latency die optreedt tussen het vertoonde beeld en het geluid van de hoofdtelefoons, van belang. We hebben het niet gemeten, maar hebben de indruk dat de WH-1000XM3 net iets meer vertraging heeft dan de NC700.
Conclusie
Sony heeft flink werk gemaakt van de WH-1000XM3. Uiterlijk mag hij dan veel weg hebben van zijn voorganger, onder de motorkap zijn er duidelijke verschillen. Sony heeft vooral geïnvesteerd in de noisecanceling van de WH-1000XM3. De kussens van de oorschelpen van de WH-1000XM3 zijn prima en sluiten vooral goed af, wat maakt dat de noisecancelling optimaal zijn werk kan doen. De WH-1000XM3 weet opvallend veel geluid buiten te houden, al verschilt hij daarin niet veel van de NC700. Wat wel veel verschil maakt, is Adaptive Sound Control, ofwel de manier waarop Sony het niveau van de noisecancelling automatisch aanpast aan het omgevingsgeluid. Juist het automatische karakter daarvan is erg prettig. Het is een optie die de NC700 mist.
Bij de NC700 valt vooral het uiterlijk op. Dat wijkt flink af van de QuietComfort-hoofdtelefoons, waarmee Bose in de afgelopen jaren een groot deel van de markt heeft veroverd. Het was dus niet alleen gewaagd om de QuietComfort-naam te laten vallen, maar ook om op een andere vormgeving over te stappen. Je moet ervan houden, van de strakke lijnen en ranke vormen van de NC700. Het geluid van de NC700 is de sterkste kant van de hoofdtelefoon. Het is mooi neutraal en leunt niet zo op een sterke basweergave als bij de WH-1000XM3. Hoewel het geluid goed is, missen we in de bijgeleverde app opties om daar zelf nog wat aan in te stellen.
De Noise Canceling Headphones 700 en de Sony WH-1000XM3 zijn beide uitstekende hoofdtelefoons. Vooral op het vlak van noisecancelling zetten beide een nieuwe standaard. De WH-1000XM3 past de noisecancelling automatisch aan en doet dat zo goed dat we daaraan de voorkeur geven. Wat geluid betreft geven we de voorkeur aan de neutraal klinkende NC700, hoewel die ondersteuning voor enkele codecs mist. Het draagcomfort van beide is vergelijkbaar, maar de strakke vormgeving van de Bose moet je aanspreken. De WH-1000XM3 is opvouwbaar en daardoor wat geschikter voor onderweg. Sony heeft bovendien de betere app en de WH-1000XM3 heeft ook een grotere accu. Bose stelt daar dan weer een betere microfoon tegenover, wat handig is voor wie veel belt. Op basis van vormgeving, opvouwbaarheid, app, codecs en accu hebben wij een lichte voorkeur voor de Sony WH-1000XM3, die ook nog iets goedkoper is dan de NC700.
Testmuziek
Dit is de lijst met nummers die we gebruiken bij het testen van audioapparatuur. We gebruiken daarbij zelf lokaal opgeslagen bestanden in flac-formaat. We luisteren dus niet via de onderstaande links. Die geven we hier enkel zodat je een beeld krijgt van de muziek die we gebruiken bij het testen. Bij de links hieronder hebben we zoveel mogelijk verwezen naar muziek op Spotify, maar helaas zijn niet alle nummers daar te vinden. Vandaar dat we in een enkel geval linken naar YouTube.
